Władze Regionu Chełmskiego NSZZ „Solidarność” 1980- 81

W marcu 1980 roku odbył się I Zjazd Regionu Chełmskiego NSZZ „Solidarność”. Ostatecznie w regionie znalazły się struktury „Solidarności           z Chełma i Krasnegostawu. Włodawa  do wprowadzenia stanu wojennego pozostała w Regionie Środkowowschodnim.  14 marca 1980 roku delegaci wybrali 97 osobowy Zarząd Regionu i jego 15 osobowe Prezydium. Pierwszym przewodniczącym Regionu Chełmskiego został Bogusław Mikus, a jego zastępcami Franciszek Lipert i Mirosław Przylipiak.

Na II Zjeździe w dniu 25 października 1981 roku zmniejszono liczbę członków zarządu do 57 osób i   dokonano zmian w Prezydium. Przewodnczącym pozostał B. Mikus, a jego zastępcami   zostali wybrani Franciszek Lipert i Barbara Szubert.

13 grudnia 1981 roku internowano  12 z 15 członków Prezydium z 1980 roku, a   z  zreorganizowaneg0 w 1981 roku zarządu regionu internowano 22 członków i  z nowego prezydium 10.

Z 9 -osobowej  Komisji Rewizyjnej internowano  4 osoby. Czytaj dalej „Władze Regionu Chełmskiego NSZZ „Solidarność” 1980- 81”

Polscy pisarze skazani przez komunistów na nieistnienie

Nazwiska  wynotowałem z książki: „Cenzura PRL. Wykaz książek podlegających niezwłocznemu wycofaniu. 1.10.1951r.” wydanej w 2002 roku przez Wydawnictwo NORTOM na podstawie zachowanego tajnego egzemplarza nr 000305 wykazu opracowanego przez Ministerstwo Kultury i Sztuki i centralny Zarząd Bibliotek pod nadzorem Ministerstwa Bezpieczeństwa Publicznego.

Zbigniew Żmigrodzki w Posłowiu pisze, że na podstawie opracowanych wykazów: „W latach 1952 -1953 ministerstwo kultury oraz bezpieczeństwa publicznego przeprowadziły zakrojoną na szeroką skalę „czystkę” w bibliotekach publicznych. Dokonano jej na podstawie kilku wykazów, mających charakter dokumentów poufnych – kierownicy bibliotek musieli zwrócić je po zakończeniu „selekcji”. Dwa i pół tysiąca tytułów w kilku milionach egzemplarzy wywieziono pod kontrolą do wyznaczonych w poszczególnych województwach papierni. Tam je zniszczono. Ten sposób unicestwienia polskiego słowa wywarł jeszcze gorsze wrażenie, niż palenie książek przez hitlerowców w roku 1933 w Niemczech na ulicznych stosach. Taka publiczna śmierć książki była przynajmniej jawna i w ten sposób jakby bardziej honorowa”.

W okresie po 1944 roku nie była to pierwsza „czystka” w bibliotekach polskich. Ocalone z hitlerowskiej pożogi księgozbiory komuniści po raz pierwszy zaczęli „uwalniać od wrogiej literatury” już w październiku 1945 roku, kiedy to Ministerstwo Oświaty (nadzorujące wówczas wszystkie polskie biblioteki) rozesłało do bibliotek tajną instrukcję z wykazem książek nakazującą: „niezwłoczne usunięcie z bibliotek szkolnych wszystkich typów i stopni książek ujętych w wykazie”. Dla pełnego obrazu opisywanych działań dodajmy, że kierownikiem Ministerstwa Oświaty był w tym czasie reprezentujący Polskie Stronnictwo Ludowe (Mikołajczykowskie) przedwojenny działacz ludowy i nauczyciel Czesław Wycech (w okresie okupacji niemieckiej członek kierownictwa Tajnej Organizacji Nauczycielskiej i dyrektor Departamentu Oświaty i Kultury Delegatury Rządu Rzeczypospolitej Polskiej na Kraj).

Ilu z tych autorów nie powróciło do polskich bibliotek już nigdy ? Czy kiedykolwiek powrócą – skoro nawet w III i IV RP są ciągle nieobecni!

Czytaj dalej „Polscy pisarze skazani przez komunistów na nieistnienie”

Lista więźniów politycznych w ZK Hrubieszów w 1983 roku

Listę przepisałem własnoręcznie z listy przekazanej przez Stanisława Dąbrowskiego z Lublina (członek podziemnej „Solidarnosći” w FSC i organizator pomocy internowanym i uwięzionym w regionie lubelskim), który od wiosny 1982 do marca 1983 był oficjalnym łącznikiem miedzy kapelanem więzienia w Hrubieszowie a podziemną „Solidarnością” i Komitetem Pomocy Więźniom przy Kurii Biskupiej w Lublinie. Przejąłem po nim te obowiązki od marca 1983 i pełniłem do końca funkcjonowania więzienia dla więźniów politycznych w zakładzie Karnym  w Hrubieszowie.

Czytaj dalej „Lista więźniów politycznych w ZK Hrubieszów w 1983 roku”